อริยวาส ๑๐

อริยวาส ๑๐ คือ 

ดูกรผู้มีอายุทั้งหลาย ภิกษุในพระธรรมวินัยนี้เป็นผู้ละองค์ ๕ ได้แล้ว

ประกอบด้วยองค์ ๖ มีธรรมอย่างเดียวเป็นเครื่องรักษา 

มีธรรมเป็นพนักพิง ๔ ด้าน มีสัจจะเฉพาะอย่างอันบรรเทาแล้ว มีความแสวงหาทุกอย่างอันสละแล้วโดยชอบมีความดำริไม่ขุ่นมัว มีกายสังขารอันระงับแล้วมีจิตหลุดพ้นดีแล้ว มีปัญญาหลุดพ้นดีแล้ว ฯ

http://etipitaka.com/read?keywords=%E0%B8%81%E0%B8%AA%E0%B8%B4%E0%B8%93&language=thai&number=284&volume=11#

มิจฉัตตะ ๑๐(ธรรม ๑๐ อย่างที่ควรละ)

ธรรม ๑๐ อย่างที่ควรละเป็นไฉน

ได้แก่

มิจฉัตตะ ๑๐ คือ

ความเห็นผิด ความดำริผิด

เจรจาผิด

การงานผิด

เลี้ยงชีพผิด

พยายามผิด

ระลึกผิด

ตั้งใจผิด

ความรู้ผิด

ความพ้นผิด ธรรม ๑๐ อย่างเหล่านี้ควรละ ฯ

ธรรม ๑๐ อย่างที่ควรกำหนดรู้เป็นไฉน

ธรรม ๑๐ อย่างที่ควรกำหนดรู้เป็นไฉน ได้แก่

อายตนะ ๑๐ คือ 

นัยน์ตา 

รูป

หู

เสียง 

จมูก 

กลิ่น 

ลิ้น 

รส 

กาย 

โผฏฐัพพะ 

ธรรม ๑๐ อย่างเหล่านี้ควรกำหนดรู้ ฯ

http://etipitaka.com/read?keywords=%E0%B8%81%E0%B8%AA%E0%B8%B4%E0%B8%93&language=thai&number=284&volume=11#

ธรรม ๑๐ อย่างที่ควรให้เจริญเป็นไฉน

ธรรม ๑๐ อย่างที่ควรให้เจริญเป็นไฉน

ได้แก่แดนแห่งกสิณ ๑๐ คือ

ผู้หนึ่งย่อมจำปฐวีกสิณได้ ทั้งเบื้องบนเบื้องล่างเบื้องขวาง ตามลำดับหาประมาณมิได้
ผู้หนึ่งย่อมจำอาโปกสิณได้ ...

ผู้หนึ่งย่อมจำเตโชกสิณได้ ... 

ผู้หนึ่งย่อมจำวาโยกสิณได้ ... 

ผู้หนึ่งย่อมจำนีลกสิณได้ ... 

ผู้หนึ่งย่อมจำปีตกสิณได้ ... 

ผู้หนึ่งย่อมจำโลหิตกสิณได้ ... 

ผู้หนึ่งย่อมจำโอทาตกสิณได้ ... 

ผู้หนึ่งย่อม จำอากาสกสิณได้

ผู้หนึ่งย่อมจำวิญญาณกสิณได้ 

ทั้งเบื้องบนเบื้องล่างเบื้องขวาง ตามลำดับหาประมาณมิได้

 ธรรม ๑๐ อย่างเหล่านี้ควรให้เจริญ ฯ

http://etipitaka.com/read?keywords=%E0%B8%81%E0%B8%AA%E0%B8%B4%E0%B8%93&language=thai&number=284&volume=11#